Powstanie schroniska wiąże się z sytuacja polityczną jaka wytworzyła się w
Karkonoszach po I wojnie światowej.Kiedy w roku 1918 Czechosłowacja odzyskała niepodległość, władze czeskie ograniczyły uprawnienia byłych właścicieli i dzierżawców górskich schronisk po swojej stronie.Tak się też stało z właścicielem pobliskiej Voseckiej Budy – Endlerem.
Z początkiem 1921 roku odmówiono Endlerowi koncesji na dalsze
prowadzenie schroniska. Tę decyzję Niemcy po śląskiej stronie gór przyjęli bardzo wrogo, zakładając nawet swemu poszkodowanemu ziomkowi specjalne stowarzyszenie, którego celem była pomoc w zbudowaniu nowego schroniska. Wstępne działania zakończyły się 10 maja, w tym dniu znaleziono i ustalono miejsce pod budowę nowego schroniska. Wierzchołek Szrenicy zajmował spiętrzenie większych i mniejszych bloków granitowych.
W tych trudnych warunkach trzeba było stworzyć plac budowy, a przede wszystkim doprowadzić drogę transportową z Hali Szrenickiej. W dniu 11 września nastąpił uroczysty akt wmurowania kamienia węgielnego pod nową budowę.24 października mury i dach były już gotowe i można było święcić tradycyjną “wiechę”.
19 grudnia schronisko zostało oddane do dyspozycji turystów. Od tego czasu schronisko na Szrenicy przeżywało ciągłe modernizacje. Między innymi doprowadzono ze Szklarskiej Poręby kabel elektryczny, dzięki któremu przy zasilaniu instalacji oświetleniowej wyeliminowano uciążliwą w eksploatacji pracę agregatów.
We wrześniu powstało Dolnośląskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, które zajmowało się rozwojem turystyki w Karkonoszach. Zabezpieczono wówczas między innymi schronisko na Szrenicy. Niestety, w latach 50-tych, kiedy to kierownicy zmieniali się nieustannie, schronisko znacznie podupadło.
W listopadzie zarządzanie schroniskami górskimi przyjął na siebie Orbis reprezentując skarb Państwa. Jego rola ograniczyła się jednak tylko do sprawowania kontroli finansowej i technicznej.
Kłopoty z kosztownym transportem opału i doborem odpowiedniego personelu często powodowały wyłączenia z użytku na okres zimowy większości schronisk. Schronisko na Szrenicy było np. nieczynne zimą 1948/1949r.
21 czerwca wszystkie schroniska karkonoskie przekazane zostały w zarząd PTTK.
Od tego roku schronisko na Szrenicy było nieczynne w oczekiwaniu na remont kapitalny zaplanowany na rok 1969.
Rozpoczęcie robót się jednak odwlekało. W styczniu w schronisku wybuchł pożar, który strawił ok. 70% powierzchni dachu. Reszta budynku ocalała.
W maju ponownie podjęto decyzję o remoncie schroniska, który trwał z małymi przerwami do 1991 roku.
Schronisko na Szrenicy zostało szczęśliwie zakupione i w dniu 19 grudnia –w 70 rocznicę istnienia uroczyście otwarte przez Panią Barbarę Kłopotowską.
Dziś jest to jedno z najlepszych schronisk górskich, o niepowtarzalnej atmosferze.
Na podstawie opracowania Marka Wikorejczyka